کارت‌های گرافیک پیشرفته‌ی انویدیا اغلب در کنار پردازنده‌های پرقدرت و گران‌قیمت قرار می‌گیرند، اما تصور کنید بخواهید یک سیستم با ترکیبی کاملاً نامتجانس و قدیمی را تجربه کنید. قبلا، این کار به دلیل مشکلات مربوط به درایورها، غیرممکن بود. با این حال، انویدیا اخیراً به دلایل نامعلومی، دستوری را که مانع این کار می‌شد حذف کرده و مسیر را برای ترکیب‌های نامعمول از پردازنده و واحد پردازش گرافیکی باز کرده است.

دستور مورد بحث، POPCNT نام دارد و یک دستور پردازنده مرکزی است که قبلا مانع نصب ویندوز ۱۱ روی سخت‌افزارهای قدیمی‌تر می‌شد. وظیفه‌ی آن شمارش تعداد بیت‌های یک در یک عدد باینری است. با این وجود، همانطور که TheBobPony در شبکه‌ی اجتماعی X متوجه شده، POPCNT دیگر برای جدیدترین کارت‌های گرافیک انویدیا مشکلی ایجاد نخواهد کرد.

جدیدترین درایورها، الزام پشتیبانی پردازنده از دستور POPCNT را برداشته‌اند. امروزه، تقریباً تمام پردازنده‌ها از این دستور پشتیبانی می‌کنند، بنابراین برای یافتن پردازنده‌ای که از آن پشتیبانی نکند، باید به سال‌های بسیار دور بازگردید. یکی از پردازنده‌های قدیمی که از POPCNT پشتیبانی نمی‌کردند، سری Intel Core 2 بودند، از جمله تراشه‌های مشهوری مانند Intel Core 2 Duo در سال ۲۰۰۶ و همچنین سری AMD K10، شامل Phenom، Phenom II و Athlon II . با این حال، اینتل با معماری Nehalem (Core i7-920 و مدل‌های جدیدتر) پشتیبانی از POPCNT را آغاز کرد. AMD نیز با معماری Bulldozer این قابلیت را اضافه کرد که شامل پردازنده‌هایی مانند FX-8150 می‌شود.

NVIDIA RTX PRO 6000

نگاهی به مشخصات این پردازنده‌ها حس نوستالژی را در ما بیدار می‌کند. Intel Core 2 Duo با فناوری ساخت ۶۵ نانومتری (و بعدها ۴۵ نانومتری) تولید شد و دارای دو هسته و دو رشته بود. این پردازنده از ۲ تا ۶ مگابایت حافظه کش L2 مشترک و حداکثر سرعت کلاک بین ۸۰۰ مگاهرتز تا ۱۳۳۳ مگاهرتز بهره می‌برد که حرف زیادی برای گفتن نداشت. با این حال، اکنون می‌توانید یک پردازنده Core 2 Duo را با کارت گرافیک Nvidia RTX 5090 جفت کنید، که همه‌ی این‌ها به لطف به‌روزرسانی جدید درایور امکان‌پذیر شده است.

با حذف الزام POPCNT، می‌توانید از جدیدترین کارت‌های گرافیک انویدیا تقریباً با هر پردازنده‌‌ای استفاده کنید. پیش از این، تلاش برای انجام این کار منجر به چیزی می‌شد که TheBobPony آن را “نیمه‌خرابی” می‌نامید. به این معنی که رایانه‌ی شما در یک حلقه‌ی بوت گیر می‌کرد تا اینکه در نهایت درایوری که باعث مشکل شده بود را حذف می‌کردید و وارد حالت بازیابی ویندوز می‌شدید.

در واقعیت، هیچ‌کس یک پردازنده‌ی گرافیکی سری RTX 50 (یا حتی سری RTX 20) را برای استفاده در کنار پردازنده‌ای که تقریباً ۲۰ سال قدمت دارد خریداری نمی‌کند، اما بسیار جالب است که اکنون چنین امکانی وجود دارد.