تصور کنید می‌توانستید هزار سال زندگی کنید. João Pedro de Magalhães، استاد زیست‌پیری مولکولی دانشگاه بیرمنگام، معتقد است این هدف چندان دور از دسترس نیست. او می‌گوید با فناوری‌های نوین که هنوز توسعه نیافته‌اند، می‌توان روند پیری را متوقف کرد و با بازبرنامه‌ریزی سلول‌ها، عمر بسیار طولانی‌تری داشت.
او می گوید این تحول، فناوری‌هایی است که هنوز ساخته نشده‌اند؛ فناوری هایی که بتوانند پیری را در سطح سلولی متوقف کنند، DNA را ترمیم و سلول‌ها را بازبرنامه‌ریزی کنند. به باور او، این تغییرات می‌تواند روند پیری را اساسا بازنویسی کنند.
مگالیاش با اشاره به حیوانات خاصی مانند نهنگ گرینلند (با طول عمر حدود ۲۰۰ سال) و موش کور برهنه (با طول عمر ۳۰ ساله در مقایسه با جوندگان مشابه) می‌گوید: «انسان‌ها، نهنگ‌ها و فیل‌ها همگی با چالش‌هایی مانند سرطان روبه‌رو هستند، اما هر کدام روش‌های مولکولی متفاوتی برای طول عمر بیشتر دارند. برای مثال، نهنگ‌ها توانایی بسیار بالایی در ترمیم DNA خود دارند.»
او می‌گوید تنها راه دستیابی به طول عمر خارق‌العاده، استفاده از داروهایی مانند راپامایسین (که عمر حیوانات را حدود ۱۵ درصد افزایش می‌دهند)، نیست. برای تحقق این هدف، باید سلول‌هایی ساخته شوند که اصلا پیر نشوند.
به گفته او، پیری بیشتر یک «مشکل نرم‌افزاری» است تا سخت‌افزاری. اگر بتوانیم ژن‌ها و برنامه‌های درونی DNA را که در طول زمان به زیان بدن عمل می‌کنند، بازنویسی کنیم، می توانید علاوه بر به تاخیر انداختن روند پیری، آن را معکوس کنیم.
مگالیاش در محاسبات خود به این نتیجه رسیده است که اگر انسان‌ها روزی موفق به درمان کامل پیری شوند، میانگین طول عمر می‌تواند به بیش از ۱۰۰۰ سال برسد و حداکثر طول عمر (به استثناء حوادث و مرگ‌های خشونت‌بار) به ۲۰ هزار سال افزایش یابد.
او می‌گوید: «رسیدن به چنین آینده‌ای کار ساده‌ای نیست، اما از نظر تئوری پتانسیل بزرگی وجود دارد. شاید روزی بتوانیم ساختار زیست‌شناسی انسان را بازطراحی کنیم و مرزهای عمر بشر را دگرگون کنیم.»
دیدگاه ها